Evolandia.pl

Muszę dalej iść przez życie. Już bez Ciebie. Stopa lewa. Stopa prawa. I lewa. I prawa. Ziemi chwytam się wzrokiem. Nie patrzę za siebie. Tam żal. Nie patrzę przed siebie. Tam trwoga. Już Cię nie zobaczę. Moje prośby nic nie zmienią. Ni modlitwy moje. Wracam w otchłań rozpaczy. Tym razem już sama. Bez pociechy Twojej. Żegnaj Bracie. LiniSemen  Czytaj więcej→

Wieki to trwało, ale w końcu mamy w Stanach bibliotekę. Społeczną bibliotekę. Już kilka lat temu, pisząc Plan Odnowy wsi Stany, marzyło mi się, żeby w naszej wsi, w wyremontowanych pomieszczeniach przy sali wiejskiej, powstała biblioteka. I nie tylko. No i marzenia częściowo spełniły się. Bibliotekę już mamy. Kto mógł i kto chciał dołożył się do tego dzieła, a korzystać mogą wszyscy mieszkańcy. Jest to ewidentny przykład, że można coś zrobić nie wydając nawet jednej złotówki sołeckiej/gminnej. Ktoś miał zbędne książki, ktoś zbędny regał, a ktoś użyczył biurko…  Również nieodpłatnie, dwa dni w tygodniu, przez dwie godziny czekam w bibliotece na miłośników czytania. Jestem zdania, że książki wtedy żyją kiedy są czytane. W moim domu stało sporo takich, do których zaglądałam bardzo rzadko, a do niektórych jeszcze mniej. Jednak wyrzucić ich na makulaturę po prostu nie mogłam.  Okazało się, że i inni mają... Czytaj więcej→

Tak, tak. Byliśmy na I Festiwalu Sztuki Ludowej i Jadła Regionalnego Cepeliada 2012! Nie tylko, że byliśmy, ale  i zebraliśmy trochę nagród i wyróżnień w różnych kategoriach: II miejsce dla sołtys Bożeny Mikołajczak  za “Lina na listku bobkowym” II miejsce dla Danuty Haniszewskiej za wyroby z wikliny papierowej wyróżnienie dla Mariana Haniszewskiego za “Nalewkę jagodową” wyróżnienie dla Anny Rackiewicz za “Rogaliki wielosmakowe” wyróżnienie dla Arlety Kaniuk za wianek świętojański. I jeszcze zamieszanie z ostateczną lokatą Piotra Zuterka w dojeniu krów, a właściwie jednej sztucznej krowy- on i prasa (Krąg) mówią o trzecim miejscu, a organizatorzy ostatecznie sklasyfikowali go na czwartym, ale to przecież i tak bardzo dobrze. Z żywą krową pewnie  poszłoby mu lepiej. Co ważne, to to że ludzie usłyszeli o Stanach. Wielu dziwiło się, że tak się sami zorganizowaliśmy, bo my jedyni byliśmy jako nieformalna... Czytaj więcej→

Strasznie jest mi wstyd, że dopiero teraz zebrałam się, żeby napisać coś o projekcie, który zrealizowaliśmy w Stanach. Dawno temu, bo już będzie ze dwa lata, namówiłam grupkę młodzieży na zapisanie się do projektu prowadzonego przez OTOP  http://www.otop.org.pl/obserwacje/animatorzy-przyrodniczy/o-projekcie/.   Robiliśmy wspólnie kilka akcji: Zimowe Ptakoliczenie, wycieczki na Obszar Natura2000, stoisko informacyjne o Obszarach Natura200o na Jarmarku Kupieckim w Wschowie… .  Trochę uczyliśmy się i trochę bawiliśmy. Było fajnie. W efekcie tego działania w centrum wioski późną jesienią zeszłego roku stanęła tablica informacyjna. Teraz każdy może dowiedzieć się, że te piękne widoki za wałem przeciwpowodziowym, to część wielkiej sieci obszarów cennych nawet w skali Europy. Nie zmienione przez rozwój cywilizacyjny są siedliskiem wielu rzadkich już zwierząt i roślin. Mamy wielkie szczęście, że możemy żyć w bezpośrednim... Czytaj więcej→

Z miesięcznym opóźnieniem, ale w końcu znalazłam chwilkę czasu, żeby napisać coś niecoś o mojej wyprawie na Targi Turystyki Wiejskiej w Kielcach. Pojechałam tam na zaproszenie Lokalnej Grupy Działania “Porozumienie Wzgórz Dalkowskich”. Przemiła Pani Mariola przekonała mnie, że warto pokazać moje wyroby, wyplecione z wikliny papierowej, na tychże targach. No i rzeczywiście warto było. Ludzie oglądali i chwalili. Podziwiali mój strój  wypleciony przeze mnie na ten wyjazd- zabawny stroik na głowę, malutką torebeczkę i broszkę. Miałam do tego jeszcze fartuszek- zapaskę, ale na tym zdjęciu tego nie widać. A te dwie przemiłe dziewczyny w strojach ludowych, to Słowaczki- Elżwieta i Miszelina-tak mniej więcej brzmią ich imiona po polsku. Namawiały do wypoczynku w Zapadnych Tatrach. Na zachętę częstowały przepysznymi naleweczkami. Jedna z jagód- bardziej damska, a druga “Borovicka z Horcom”- uff, piekielnie mocna. No i było... Czytaj więcej→

Mniej więcej sto metrów od mojego domu zaczyna się Obszar Natura 2000. Za wałem przeciwpowodziowym. Tak normalnie, to ze swojego okna widzę łąki i pola obrzeżone drzewami. Wtedy, o tym że gdzieś tam płynie Odra można zapomnieć. Ale nie dzisiaj. Jest styczeń. Słońce trochę przygrzało. Temperatury poszybowały w okolicę 5 – 10 stopni Celsjusza, no i… Odrę mam na działce. To, co prawda są wody gruntowe, ale są. Zaledwie podtopienie. I tylko w niewielkiej części działki. Do wszystkiego można się przyzwyczaić. Dlatego piszę: zaledwie podtopienie. Ważne, żeby się dostosować. Po powodzi w zeszłym roku w maju,  zrezygnowaliśmy z uprawiania tej najniżej położonej części posesji. Mamy na nią inny pomysł. Jesienią nawoziliśmy ziemię w wybrane miejsca zalewanej części działki, a jak tylko pogoda pozwoli, to ją rozparcelujemy.  Tej ziemi, to było przeszło 700 ton! Jednak, żeby zabezpieczyć się od podtopień na całej działce,... Czytaj więcej→

Tylko tyle pozostało z domu. Jeszcze dwa dni temu, to był szczęśliwy dom trzyletniego Alexa, jego starszego brata – sześcioletniego Remigiusza i ich rodziców. Teraz to pogorzelisko. Szczęśliwie rodzina nie ucierpiała. Pożar wybuchł, gdy nie było ich w domu. Ogień strawił drewniany domek z całym wyposażeniem. Nic nie zostało. Uratowali tylko to, co mieli na sobie. W ogniu zginęła kotka małego Alexa. Latem tego roku ucierpieli na skutek podtopienia, a teraz pożar. Do tego starszy syn choruje na cukrzycę. Dużo trosk i zmartwień jak na jedną rodzinę.  Bardzo dzielną rodzinę. Nie chcą, żeby nad nimi płakać tyko oczekują pomocy. Chcą się odbudować. I wielu taką pomoc obiecuje. Wójt. Ośrodek pomocy społecznej. Mieszkańcy wioski. Każdy chce pomóc na ile może. Do akcji pięknie przyłączyła się młodzież.  Sami nagłośnili sprawę w szkołach, włączyli do akcji uczniów z innych wiosek, przystąpili do zbiórki pieniędzy.To, co uda... Czytaj więcej→

Zdjęcie zamieszczone we wpisie dostałam od znajomego, jako wspomnienie lata. Bardzo Ci dziekuję T. Dużo zieleni i ten piękny koloryt nieba. Jak dobrze, że takie piękne widoki udaje utrwalić się. W takie śnieżne dni jak dzisiejszy, to najlepszy sposób na zimową chandrę. I ta bajkowa postać zawieszona nad ziemią, niefrasobliwie wymachująca nogami i grająca na flecie. Postać z dobrej bajki. O szczęściu. Spokoju. Życiu bez trosk i zmartwień. Życiu bez cierpienia. Jest grudzień. Szczególny miesiąc. Miesiąc mszy za te dzieci, które umarły i za te, które pokonały chorobę onkologiczną i wyzdrowiały. Wrocławska Klinika Transplantacji Szpiku, Onkologii i Hematologii Dziecięcej AM, pamiętając o swoich pacjentach i ich rodzinach, umożliwia im spotkanie i wspólną modlitwę podczas mszy w Katedrze. Jednego dnia odprawiana jest msza za pacjentów i rodziny tych, którzy przegrali z chorobą. Drugiego dnia za tych, którzy już pokonali chorobę lub nadal... Czytaj więcej→

Nie dane mi było nacieszyć oczy ową męską postacią balansującą na linie nad nurtem rzeki Brdy. Ot, tylko rzuciłam okiem i już musiałam iść dalej za resztą grupy. Dobrze, że Michał i Krzysiu obfotografowali owego pana już poprzedniego wieczora. Dzięki ich uprzejmości, mogę załączyć zdjęcie rzeźby zatytułowanej “Przechodzący przez rzekę”. Jakość może i nie najlepsza, ale wystarczająco pokazuje cały urok lokalizacji rzeźby. W nocy wiele szczegółów rzeźby umyka, to normalne, ale nawet w dzień nie zrozumiałabym, co autor miał na myśli, gdybym nie poczytała więcej w Internecie. I to, co mnie najpierw urzekło formą, teraz urzeka również treścią. Mnie romantyczkę. Okazuje się, że ta postać męska, to adorator pięknej Łuczniczki owej najbardziej rozpoznawalnej bydgoskiej rzeźby. Piękna naga kobieta, przybrana tylko w sandały rzymskie, mierząca z łuku gdzieś przed siebie.  Mimo, że z deczko już leciwa, bo przekroczyła... Czytaj więcej→

-  Co to za zdjęcie?Przecież na nim nic nie widać. Każdy, kto zwróci uwagę na ten wpis, tak zapewne zareaguje. I rzeczywiście nic  nie widać, bo mgła okryła wszystko. I ja też nic nie widzę. Nie widzę dziś. I jutra nie widzę… A jeszcze wczoraj, nawet jeszcze dzisiaj było inaczej. Tyle wizji! Tyle planów! Tyle rojeń! Taka chęć do działania paliła się we mnie, taki zapał! I bęc! Kubeł zimnej wody. Dla kogo to wszystko? Po co na siłę uszczęśliwiać już szczęśliwych? Po co iść na przekór? Po co? I z kim? Taki właśnie mam dzisiaj nastrój po zebraniowy. Zwątpienie. Zniechęcenie. - Może odpuścić? Dać sobie spokój? I nie nauczyć ich, że: ” … każdy jest w stanie zdobyć to, czego pragnie i to, czego mu potrzeba” ? ( ALCHEMIK Paulo Coelho) Mgła to nie jest trwałe zjawisko:). LiniSemen  Czytaj więcej→